هشدار درباره ی طرح نجات تهران با انتقال آب
به گزارش حراج کن، یک تحلیلگر حوزه منابع آبی با انتقاد از اتکای صرف به طرح های انتقال آب از خلیج فارس و حوضه های دوردست، تاکید کرد: این رویکرد نه فقط مساله کم آبی تهران را حل نمی کند بلکه می تواند به توسعه بی رویه و تشدید بحران منجر شود و در صورت تداوم سیاست گذاری نادرست، قسمتی از جمعیت تهران به زیان دیدگان اصلی کم آبی تبدیل خواهند شد.
داریوش مختاری در گفت و گو با ایسنا، با اعلان اینکه اتکای بیش از اندازه به «درمان موقت» یعنی تامین آب گرانقیمت از خلیج فارس یا انتقال از حوضه های دوردست، اظهار داشت: تاکید بیش از اندازه بر انتقال آب امکان دارد منجر به توسعه بی رویه تهران شود؛ توسعه ای که تقاضای جدید آب را از ظرفیت انتقال شده فراتر می برد و بالاخره، آبخوان نابود و سدها کم رمق تر می شوند.
وی ادامه داد: در آن صورت، کابوس دائمی کم آبی فراخواهد رسید و باردیگر زیان اقتصادی به سازندگان وارد می شود. بهتر است کار درست صورت گیرد و چندان به انتقال آب از خلیج فارس دل خوش نبود.
این تحلیلگر حوزه منابع آبی با تاکید بر این که «تخلیه تهران به علت کم آبی» نه یک سناریوی دائمی است و نه فراگیر، هشدار داد: قسمتهایی از جمعیت تهران در صورت ادامه سیاست گذاری نادرست، به زیان دیدگان اصلی کم آبی تبدیل خواهند شد؛ همچون قسمتهایی که بار اضافی بر آبخوان و منابع شهر تحمیل کرده اند.
مختاری اضافه کرد: هنگامی که از تخلیه شهر به دنبال کم آبی صحبت می شود، این برنامه اقدام نه یک رخداد دائمی است و نه اقدامی فراگیر، اظهار نمود: در هر حال سدهای تهران اگر نه بطورکامل پرآب، اما مخازن آنها هر سال قسمتی از بارندگیها را ذخیره می کنند و ۷۰۰ حلقه چاه نیز به آسانی به خشکی مطلق نمی رسند. همین طور امکان جایگزینی پساب تصفیه شده با ۳۰۰ حلقه چاه آب فضای سبز وجود دارد.
بگفته او، حتی اگر اقدام های مدیریتی نظیر بازچرخانی آب، تفکیک آب آشامیدنی و بهداشتی یا جداسازی پساب سیاه و خاکستری نیز انجام نشود، باز هم تهران با پدیده «تخلیه دائمی و فراگیر» مواجه نخواهد شد. دشواری از جایی شروع می شود که قسمتی از جمعیت تهران، جزو زیان دیدگان کم آبی قرار می گیرند و در سیاست گذاری عادلانه منابع آب، چنین گروه هایی در اولویت قرار ندارند. این گروه، همان سازندگان پرازدحام شهری شامل انبوه سازان، تراکم فروشان و شهرک سازان هستند که با ساخت وسازهای اضافی فشار مضاعفی بر منابع آب وارد کرده اند.
این تحلیلگر حوزه منابع آبی ضمن اشاره به مفهوم «هزینه جنبی» در بهره برداری از آبخوان تهران اظهار داشت: این خسارت ناشی از بهره برداری بی رویه است و تا مرز برداشت ۴۰ درصدی، در عمل صدمه ای وارد نمی گردد.
او اضافه کرد: این خسارت باید به حساب شهرک سازان و بلندمرتبه سازان گذاشته شود و برای جبران آن، مالیات خسارت مخزن (آبخوان) از آنان دریافت شود تا در جهت کاهش فشار بر دشت تهران هزینه شود.
مختاری هشدار داد: اگر چنین سیاستی اجرا نشود، کم آبی آبخوان تهران نه تنها به رفتارهای ناصحیح سازندگان بازنمی گردد، بلکه نتایج آن بصورت کاهش جمعیت سکونتی و افت قیمت املاک در مناطق مختلف تهران بروز خواهدنمود.
وی اظهار داشت: زیانی که باید از مسیر مالیات مخزن پرداخت می شد، در نهایت با کاهش ارزش اقتصادی املاک بلندمرتبه سازان تسویه خواهد شد.
این تحلیلگر حوزه منابع آبی ضمن اشاره به این که شهروندان سال ها کمتر از ۱۰ تا ۲۰ درصد قیمت تمام شده آب را پرداخت کرده اند، اظهار داشت: همین مساله سبب شده شرکت آب و فاضلاب نتواند هزینه های سنگین تعمیر، نگهداری و حفاظت شبکه را تامین کند.
بگفته او، شبکه تامین و جمع آوری پساب تهران کارآیی اقتصادی ندارد، برای اینکه هزینه های ساخت نیز باید بتدریج از مشترکان بازگردانده شود؛ موضوعی که به علت پایین بودن آب بها در عمل محقق نشده است.
او همین طور پیچیدگی سیاست گذاری در دوره کم آبی را تصریح کرد: جایی که بخش های وابسته به سدها مستقیماً از کاهش منابع سطحی لطمه می بینند و با افت فشار یا کم آبی مواجه می شوند. بگفته مختاری، در چنین شرایطی طراحی شبکه آب و فاضلاب اهمیت زیادی دارد. اگر شبکه یکپارچه نباشد و هر بخش به یک منبع خاص وابسته باشد، مناطق متکی بر چاه ها تا وقتی که امکان جایگزینی چاه های کم آب فراهم نشود، در وضعیت دشوارتری قرار می گیرند.
بگفته مختاری ضرورت دسترسی به داده های دقیق، پایش مستمر شبکه و اطلاع رسانی رسمی توسط شرکت آب و فاضلاب را بسیار اهمیت دارد.
بطور خلاصه داریوش مختاری در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به اینکه اتکای بیش از حد به درمان موقت یعنی تامین آب گرانقیمت از خلیج فارس یا انتقال از حوضه های دوردست، عنوان کرد: تأکید بیش از حد بر انتقال آب امکان دارد منجر به توسعه بی رویه تهران شود؛ توسعه ای که تقاضای جدید آب را از ظرفیت انتقال شده فراتر می برد و بالاخره، آبخوان نابود و سدها کم رمق تر می شوند. بهتر است کار درست صورت گیرد و چندان به انتقال آب از خلیج فارس دل خوش نبود. وی عنوان کرد: زیانی که باید از مسیر مالیات مخزن پرداخت می شد، در نهایت با کاهش ارزش اقتصادی املاک بلندمرتبه سازان تسویه خواهد شد.
منبع: harajkon.com
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد هشدار درباره ی طرح نجات تهران با انتقال آب
نظر شما در مورد هشدار درباره ی طرح نجات تهران با انتقال آب