بهنام كامرانی - نقاش و پژوهشگر - اظهار كرد: من نمی‌توانم درباره خریدن آثار توسط موزه از
حراج قضاوت كنم، اما هر موزه‌ای باید بتواند با خریدهای جدید، كلكسیون خود را به‌روز كند، هر بار آثار جدیدی را به‌نمایش درآورد و با این كار، مخاطبان جدید جذب كند.
او با بیان این‌كه موزه هنرهای معاصر، بیشتر موزه هنرهای مدرن است، ادامه داد: گاهی در موزه هنرهای معاصر تهران نمایشگاه‌هایی برگزار شده كه از كاركرد آن خارج بوده است. شاید به‌دلیل كم بودن موزه در ایران، موزه هنرهای معاصر همه كارها را برعهده گرفته است.
این هنرمند نقاش گفت: ما پیش از این شاهد بودیم كه این موزه، آثار نگارگری یا «شاهنامه شاه‌طهماسب» را به‌نمایش درآورده است، بنابراین در مخزن آن، آثاری وجود دارد كه با كاركرد كلكسیون این موزه هماهنگی ندارند. این آثار باید به تناسب، با موزه‌های دیگر تبادل شوند، یعنی آثاری از این موزه به موزه‌های دیگر منتقل شود و برعكس.
او با اشاره به خریدن تابلوی «اردوگاه همایونی» اثر كمال‌الملك كه به دوران پیش از فرنگ رفتن این نقاش تعلق دارد و به مبلغ یك‌میلیارد و ۱۵۰ میلیون تومان توسط موزه هنرهای معاصر تهران خریده شد، اظهار كرد: اثر كمال‌الملك متعلق به هر دوره‌ای از زندگی این هنرمند باشد، ارزشمند است. این منظره مربوط به دوره‌ای است كه كمال‌الملك در نوع قلمزنی و دورنماكشی، خیلی به نقاشی سنتی ایران نزدیك شده، اما از یك وسیله غربی استفاده كرده است. در واقع، اهمیت این اثر در این است كه ویژگی‌های ایرانی و غربی همزمان در آن وجود دارد. این‌كه موزه هنرهای معاصر این اثر را خریده، این سوال را پیش می‌آورد كه آیا این، مهم‌ترین یا درست‌ترین اثری بود كه می‌توانست خریده شود؟ باید دید این تابلو با چه سیاست و به چه منظوری خریده شده است.
كامرانی درباره ادعای غیراصل بودن تابلوی ارائه‌شده از سهراب سپهری در این دوره از «حراج تهران» نیز گفت: انتقاد همواره متوجه مواردی می‌شود كه قیمت بالایی دارند و درباره آن‌ها حساسیت وجود دارد. این انتقادها همیشه هست و ساز و كاری برای از بین بردن آن‌ها وجود ندارد. با ارجاع درست می‌توان از این مسائل جلوگیری كرد. یك‌بار دیگر، سال‌های قبل موضوع شبهه‌برانگیزی درباره اثر سهراب سپهری وجود داشت و درباره آن بحث شد؛ این‌بار نیز رخ دادن این اتفاق طبیعی بود.
او بیان كرد: با ساز و كارهای درست و استفاده از دیدگاه كارشناسانی كه از دانشگاه‌ها فارغ‌التحصیل می‌شوند، می‌توان این موضوع را تا حدودی حل كرد.
این پژوهشگر اضافه كرد: من برگزاری
حراج را با وجود حاشیه‌هایش و انتقادهایی كه به آن می‌شود، موفق می‌دانم، زیرا استاندارد بالایی دارد و سرمایه‌داران را جذب خرید و
فروش آثار هنری می‌كند. امیدوارم این
حراج به جریان خودش ادامه بدهد. البته خود
حراج خیلی به جریان هنر معاصر، ربط پیدا نمی‌كند و این جریان راه خودش را می‌رود و ممكن است خیلی از آثار با ارزش آن، به
حراج وارد نشوند.
حراج، بیشتر به موضوع
كالا بودن هنر اختصاص دارد و
بازار هنر را گرم می‌كند.