شما در صحبت‌هایتان در موارد متعددی به ماجرای كپی‌رایت محصولات هنری اشاره كردید؛ به این یكی از نقدهای شما به این شرایط است، این روزها بحث شیوع آثار تقلبی و جعلی در محافل هنری به نسبت قبل بیشتر شده است، نظرتان دراین‌باره چیست؟
همان‌طور كه گفتید، در مورد این موضوعات زیاد صحبت كردم. درواقع ما نمی‌دانیم چه جریانی است و چیزهایی می‌شنویم كه در بسیاری از مواقع تعجب‌برانگیز است، اما درعین‌حال ماجرایی كه سال‌ها از آن صحبت می‌شود؛ یعنی رعایت‌كردن كپی‌رایت هیچ مسئولی آن را برعهده نگرفته است یا پاسخ‌گو نبوده و ما هم با هیچ قطعیتی نمی‌توانیم در مورد این موضوع صحبت كنیم و كسانی كه این اتهام شامل حالشان شده، پاسخ‌گو نیستند. اگر ماجرای تقلبی‌بودن آثار هنری اثبات شود كه ماجرا تفاوت دارد، در غیراین‌صورت نمی‌توان نظر نهایی داد و این بدگمانی همچنان وجود دارد و ذهنیت جامعه نیز دچار این بدگمانی می‌شود كه آیا تقلبی صورت گرفته یا همه‌چیز سر جای خودش است؟ من هم از این موضوعات باخبرم كه اثری كپی شده یا امضایی جعل شده، اما به‌صورت رسمی چیزی اعلام نشده است.
به نظر شما چطور باید پیگیر این موضوع بود؟
اگر مرتبط با اموال موزه باشد كه قطعا نیاز است تا قوه قضائیه این موضوع را پیگیری كند یا كسانی دست‌به‌كار شوند كه در این موضوع تخصص دارند.
انتقاد شما به
حراج تهران چیست؟
چیزی كه در این مورد برای من سؤال‌برانگیز است این است كه آیا ممكن است وقتی كاری چكش خورده، كسی اعتراض كند و به این بهانه كه «دستم را بلند كردم و شما ندیدید» خواستار تكرار
حراج شود و از اول همه‌چیز تكرار شود؟ در همه‌جای دنیا وقتی چكش خورده می‌شود، یعنی كار تمام است؛ حال چكش دادگاه باشد یا چكش
حراج، فرقی نمی‌كند و نمی‌توان انتظار داشت كه چیزی تكرار شود، اما متأسفانه انگار در
حراج تهران شرایط به این شكل نیست. همان‌طور كه گفتم، همه چیزهایی كه در مورد آن صحبت كردیم بر اساس شنیده‌های من است و قطعیتی در این مواردی كه ذكر كردم ندارم و نمی‌توانم نظر نهایی بدهم و تا اثبات نشود نمی‌توان به‌طور دقیق درباره آنها صحبت كرد.
فكر می‌كنید
حراج تهران توانسته یك رویداد فرهنگی- اقتصادی موفق باشد یا خیر؟
به نظرم می‌توانست باشد اگر این سؤال بزرگ در ذهن جامعه پاسخ داده می‌شد، اما با تمام حواشی‌ای كه در مورد آن می‌شنویم، سؤال‌های متعددی پیش می‌آید كه موضوع چیست؟